Okocimskie Polskie Ale to piwo górnej fermentacji, warzone na bazie czterech słodów - pilzneńskiego, „Pale Ale”, karmelowego i monachijskiego oraz chmielu goryczkowego i amerykańskiego aromatycznego chmielu Cascade. Cascade jest chmielem charakterystycznym dla rzemieślniczych piw i to dzięki chmieleniu nim na zimno, Okocim Polskie Ale uzyskuje delikatnie cytrusowe nuty. Wielu konsumentom piwa typu Ale kojarzą się one z piwami o wyraźnej goryczce i mocnym chmielowym aromacie, jednak Okocim Polskie Ale ma delikatną goryczkę (IBU 24), przez co pije się je lekko i przyjemnie.
- Świat piwa dzieli się na dwie kategorie – Lagery i Ale. Na naszym rynku zdecydowanie dominują te pierwsze - jasne pełne. Z kolei Ale to przedstawiciel piw górnej fermentacji - najstarszych piw na świecie, znanych w zasadzie od początków piwowarstwa i popularnych w wielu krajach – mówi Paweł Zych, piwowar z Okocimia. – Nasze Polskie Ale to doskonała alternatywa dla Lagerów. Ma orzeźwiający smak, zbalansowany aromat i przyjemną bursztynową barwę. Mamy nadzieję, że okocimski Ale zyska wielu fanów, również pośród osób, które do tej pory niechętnie sięgały po piwa górnej fermentacji.
Dla pełni smaku Okocim Polskie Ale powinno być serwowane w temp. ok. 10o C w szklance typu nonic, zwanej też angielską szklanką. Piwo doskonale podkreśli smak potraw z wołowiny i innych czerwonych mięs, potrawek, ziołowych, pikantnych sosów i tłustych ryb, pasuje również do sałat.
Okocim Polskie Ale ma ekstrakt 12 proc. i zawartość alkoholu 5,1 proc. Będzie dostępne w ogólnopolskiej sprzedaży od października 2017 r. w rekomendowanej cenie 2,99 zł za butelkę o pojemności 500 ml. Na tym etapie wprowadzania na rynek Okocim Polskie Ale otrzyma wsparcie w postaci materiałów POS w punktach sprzedaży oraz działań w mediach społecznościowych.
Ale a lager - na czym polega różnica?
Lager to piwo dolnej fermentacji. Warzony jest z użyciem drożdży dolnej fermentacji z gatunku Saccharomyces carlsbergensis – obecnie powszechnie znane jako Saccharomyces pastorianus. Obecna nazwa Saccharomyces pastorianus została wprowadzona przez niemieckiego badacza Maxa Reessa w 1870 r. na cześć Ludwika Pasteura, który odkrył fizjologiczną naturę fermentacji alkoholowej oraz kluczową rolę, jaką odgrywają w niej drożdże. Przez wiele lat, począwszy od 1908 r., powszechnie używano nazwy synonimicznej Saccharomyces carlsbergensis, honorującej dorobek prof. Emila Christiana Hansena. Hansen pracując w laboratorium Carlsberg w Kopenhadze, rozwinął badania Ludwika Pasteura i w 1883 r. jako pierwszy na świecie wyhodował czystą kulturę drożdży dolnej fermentacji i opracował metodę ich namnażania. Ten typ drożdży wymaga niższych temperatur, dlatego piwo jest fermentowane w warunkach od ok. 6 do 12 stopni Celsjusza i ma dłuższy czas fermentacji.
Z kolei Ale to piwo górnej fermentacji, do warzenia którego używane są szczepy drożdży górnej fermentacji z gatunku Saccharomyces cerevisiae. Ale fermentowane jest w wyższych temperaturach, 18-25 stopni Celsjusza. Technologia warzenia ma wpływ na wygląd i smak piwa. Wyższa temperatura fermentacji sprawia, że piwa typu Ale charakteryzują się bardziej złożonym smakiem i aromatem obfitującym w nuty cytrusowe, owocowe i kwiatowe niż Lagery.
Ale Ale nierówne
Na świecie dostępna jest bardzo szeroka gama piw typu Ale. Historycznie były one warzone głównie w Wielkiej Brytanii, Irlandii, Belgii, Niemczech, a także w niektórych rejonach Stanów Zjednoczonych oraz Kanady. Obecnie piwa te wzorowane są na stylach narodowych – Ale warzone w różnych krajach mają swoją specyfikę. Ojczyzną Ale jest Belgia, warto więc podać przykład belgijskiego Witbier zwanego również Biere Blanche (białe piwo). Na złożoność smaku tego piwa wpływ mają dodawane przyprawy, takie jak świeżo mielona kolendra i curaçao, czasami skórka z pomarańczy dla uzupełnienia słodkiego aromatu, a ponadto także rumianek, kmin rzymski, cynamon, aframon madagaskarski. Innym przykładem jest Angielskie Ale, warzony w kilku odmianach, jako m.in. gorzki Bitter o bursztynowej barwie lub Mild o łagodnej goryczce. Dość charakterystyczne jest Irlandzkie Ale – Stout. Ma ciemną barwę i wyjątkowe czekoladowo-kawowe, palone posmaki. Natomiast przedstawicielem niemieckiego Ale może być popularne piwo pszeniczne Weizen/Weissbier, zawierające min. 50 proc. słodu pszenicznego, najczęściej charakteryzuje się aromatem goździków, bananów i cytrusów.
- Świat piwa dzieli się na dwie kategorie – Lagery i Ale. Na naszym rynku zdecydowanie dominują te pierwsze - jasne pełne. Z kolei Ale to przedstawiciel piw górnej fermentacji - najstarszych piw na świecie, znanych w zasadzie od początków piwowarstwa i popularnych w wielu krajach – mówi Paweł Zych, piwowar z Okocimia. – Nasze Polskie Ale to doskonała alternatywa dla Lagerów. Ma orzeźwiający smak, zbalansowany aromat i przyjemną bursztynową barwę. Mamy nadzieję, że okocimski Ale zyska wielu fanów, również pośród osób, które do tej pory niechętnie sięgały po piwa górnej fermentacji.
Dla pełni smaku Okocim Polskie Ale powinno być serwowane w temp. ok. 10o C w szklance typu nonic, zwanej też angielską szklanką. Piwo doskonale podkreśli smak potraw z wołowiny i innych czerwonych mięs, potrawek, ziołowych, pikantnych sosów i tłustych ryb, pasuje również do sałat.
Okocim Polskie Ale ma ekstrakt 12 proc. i zawartość alkoholu 5,1 proc. Będzie dostępne w ogólnopolskiej sprzedaży od października 2017 r. w rekomendowanej cenie 2,99 zł za butelkę o pojemności 500 ml. Na tym etapie wprowadzania na rynek Okocim Polskie Ale otrzyma wsparcie w postaci materiałów POS w punktach sprzedaży oraz działań w mediach społecznościowych.
Ale a lager - na czym polega różnica?
Lager to piwo dolnej fermentacji. Warzony jest z użyciem drożdży dolnej fermentacji z gatunku Saccharomyces carlsbergensis – obecnie powszechnie znane jako Saccharomyces pastorianus. Obecna nazwa Saccharomyces pastorianus została wprowadzona przez niemieckiego badacza Maxa Reessa w 1870 r. na cześć Ludwika Pasteura, który odkrył fizjologiczną naturę fermentacji alkoholowej oraz kluczową rolę, jaką odgrywają w niej drożdże. Przez wiele lat, począwszy od 1908 r., powszechnie używano nazwy synonimicznej Saccharomyces carlsbergensis, honorującej dorobek prof. Emila Christiana Hansena. Hansen pracując w laboratorium Carlsberg w Kopenhadze, rozwinął badania Ludwika Pasteura i w 1883 r. jako pierwszy na świecie wyhodował czystą kulturę drożdży dolnej fermentacji i opracował metodę ich namnażania. Ten typ drożdży wymaga niższych temperatur, dlatego piwo jest fermentowane w warunkach od ok. 6 do 12 stopni Celsjusza i ma dłuższy czas fermentacji.
Z kolei Ale to piwo górnej fermentacji, do warzenia którego używane są szczepy drożdży górnej fermentacji z gatunku Saccharomyces cerevisiae. Ale fermentowane jest w wyższych temperaturach, 18-25 stopni Celsjusza. Technologia warzenia ma wpływ na wygląd i smak piwa. Wyższa temperatura fermentacji sprawia, że piwa typu Ale charakteryzują się bardziej złożonym smakiem i aromatem obfitującym w nuty cytrusowe, owocowe i kwiatowe niż Lagery.
Ale Ale nierówne
Na świecie dostępna jest bardzo szeroka gama piw typu Ale. Historycznie były one warzone głównie w Wielkiej Brytanii, Irlandii, Belgii, Niemczech, a także w niektórych rejonach Stanów Zjednoczonych oraz Kanady. Obecnie piwa te wzorowane są na stylach narodowych – Ale warzone w różnych krajach mają swoją specyfikę. Ojczyzną Ale jest Belgia, warto więc podać przykład belgijskiego Witbier zwanego również Biere Blanche (białe piwo). Na złożoność smaku tego piwa wpływ mają dodawane przyprawy, takie jak świeżo mielona kolendra i curaçao, czasami skórka z pomarańczy dla uzupełnienia słodkiego aromatu, a ponadto także rumianek, kmin rzymski, cynamon, aframon madagaskarski. Innym przykładem jest Angielskie Ale, warzony w kilku odmianach, jako m.in. gorzki Bitter o bursztynowej barwie lub Mild o łagodnej goryczce. Dość charakterystyczne jest Irlandzkie Ale – Stout. Ma ciemną barwę i wyjątkowe czekoladowo-kawowe, palone posmaki. Natomiast przedstawicielem niemieckiego Ale może być popularne piwo pszeniczne Weizen/Weissbier, zawierające min. 50 proc. słodu pszenicznego, najczęściej charakteryzuje się aromatem goździków, bananów i cytrusów.
