Czy trzeba być rolnikiem żeby prowadzić wspomnianą sprzedaż wędlin? Jakie wymogi należy spełniać?
Co do zasady, aby prowadzić sprzedaż wędlin w ramach rolniczego handlu detalicznego należy prowadzić działalność rolniczą. W polskim ustawodawstwie jest kilka definicji działalności rolniczej (na potrzeby artykułu posłużę się definicją z ustawy Prawo przedsiębiorców). Ustawa definiuje, kogo ustawodawca uznaje za przedsiębiorcę, a kogo nie. Zgodnie z ustawą Prawo przedsiębiorców może nim być osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, wykonująca działalność gospodarczą. Działalność ta musi być zorganizowana, prowadzona w celu osiągnięcia zysku, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły (przedsiębiorca). Prawa przedsiębiorców nie stosuje się do rolników.
Jakie obowiązki będą ciążyły na osobie, która swoje wędliny/wyroby chciałaby sprzedawać sklepom/restauracjom?
W myśl art. 3 ust. 3 pkt. 29b ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia – produkowana żywność musi pochodzić w całości lub części z własnej uprawy, hodowli lub chowu.
Osoba, która chciałaby sprzedawać swoje wyroby sklepom czy restauracjom w pierwszej kolejności obowiązana jest taką działalność zarejestrować. W tym celu, zgodnie z art. 20 ustawy o produktach pochodzenia zwierzęcego, należy złożyć do powiatowego lekarza weterynarii właściwego ze względu na siedzibę zakładu lub miejsce prowadzenia działalności wniosek o wpis do rejestru zakładów w formie pisemnej, w terminie co najmniej 30 dni przed rozpoczęciem planowanej działalności.
Aby działać zgodnie z przepisami, produkcja i zbywanie żywności nie może stanowić zagrożenia dla bezpieczeństwa żywności i wpływać niekorzystnie na ochronę zdrowia publicznego.
Zgodnie z art. 44a ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia, wspomniana sprzedaż do zakładów prowadzących handel detaliczny z przeznaczeniem dla konsumenta finalnego może odbywać się, jeżeli zakłady te znajdują się na obszarze województwa, w którym ma miejsce prowadzenie produkcji tej żywności w ramach rolniczego handlu detalicznego, lub na obszarach powiatów lub miast stanowiących siedzibę wojewody lub sejmiku województwa, sąsiadujących z tym województwem. Co istotne, sprzedaż musi być dokumentowana w sposób umożliwiający określenie ilości zbywanej żywności.
Odpowiednie rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi nakazuje prowadzić wspomnianą ewidencję zaznaczając numer kolejnego wpisu, datę zbycia żywności, a także jej ilość i rodzaj. Dokumentację przechowuje się przez dwa lata, licząc od końca roku kalendarzowego, za który została sporządzona. Wspomniane rozporządzenie określa również maksymalną ilość żywności zbywanej w ramach rolniczego handlu detalicznego.
Sprzedaż nie może odbywać się z udziałem pośrednika. Wyjątkiem jest zbywanie żywności podczas wystaw, festynów, targów lub kiermaszy, organizowanych w celu promocji żywności, w takim wypadku sprzedaż przez pośrednika jest dopuszczalna pod warunkami wskazanymi w art. 44a ust. 1a pkt. 3 ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia.
Zgodnie z nowymi przepisami zniesiony został obowiązek sporządzania i przedkładania powiatowemu lekarzowi weterynarii do zatwierdzenia projektu technologicznego zakładu oraz dopełniania obowiązku informacyjnego dla podmiotów prowadzących sprzedaż bezpośrednią lub działalność marginalną, lokalną i ograniczoną.
W myśl art. 21 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, aby skorzystać ze zwolnień podatkowych przychody z handlu detalicznego nie mogą przekroczyć 40 000 zł rocznie. W razie przekroczenia tej kwoty od nadwyżki będzie trzeba opłacić podatek ryczałtowy w wysokości 2%. Ponadto – produkty z własnej uprawy, hodowli lub chowu, użyte do produkcji danego produktu powinny stanowić co najmniej 50% tego produktu. Przetwarzanie produktów oraz ich sprzedaż nie może odbywać się przy zatrudnieniu osób na podstawie umów o pracę, umów zlecenia, umów o dzieło oraz innych umów o podobnym charakterze, z wyłączeniem przypadków wymienionych w ustawie.
Rolnik, który chce prowadzić wspomnianą sprzedaż swojskich wyrobów do zakładów prowadzących handel detaliczny z przeznaczeniem dla konsumenta finalnego (np. sklepów czy restauracji), musi przekazać tymże placówkom informacje o produkcie w postaci dokumentów towarzyszących produktowi. Szczegółowy ich katalog określają odpowiednie rozporządzenia unijne.
Piotr Włodawiec
Radca prawny
Partner w Makuliński Moczydłowski Rostafiński Włodawiec
Kancelaria Radców Prawnych i Adwokatów Prokurent sp. partnerska
Co do zasady, aby prowadzić sprzedaż wędlin w ramach rolniczego handlu detalicznego należy prowadzić działalność rolniczą. W polskim ustawodawstwie jest kilka definicji działalności rolniczej (na potrzeby artykułu posłużę się definicją z ustawy Prawo przedsiębiorców). Ustawa definiuje, kogo ustawodawca uznaje za przedsiębiorcę, a kogo nie. Zgodnie z ustawą Prawo przedsiębiorców może nim być osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, wykonująca działalność gospodarczą. Działalność ta musi być zorganizowana, prowadzona w celu osiągnięcia zysku, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły (przedsiębiorca). Prawa przedsiębiorców nie stosuje się do rolników.
Jakie obowiązki będą ciążyły na osobie, która swoje wędliny/wyroby chciałaby sprzedawać sklepom/restauracjom?
W myśl art. 3 ust. 3 pkt. 29b ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia – produkowana żywność musi pochodzić w całości lub części z własnej uprawy, hodowli lub chowu.
Osoba, która chciałaby sprzedawać swoje wyroby sklepom czy restauracjom w pierwszej kolejności obowiązana jest taką działalność zarejestrować. W tym celu, zgodnie z art. 20 ustawy o produktach pochodzenia zwierzęcego, należy złożyć do powiatowego lekarza weterynarii właściwego ze względu na siedzibę zakładu lub miejsce prowadzenia działalności wniosek o wpis do rejestru zakładów w formie pisemnej, w terminie co najmniej 30 dni przed rozpoczęciem planowanej działalności.
Aby działać zgodnie z przepisami, produkcja i zbywanie żywności nie może stanowić zagrożenia dla bezpieczeństwa żywności i wpływać niekorzystnie na ochronę zdrowia publicznego.
Zgodnie z art. 44a ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia, wspomniana sprzedaż do zakładów prowadzących handel detaliczny z przeznaczeniem dla konsumenta finalnego może odbywać się, jeżeli zakłady te znajdują się na obszarze województwa, w którym ma miejsce prowadzenie produkcji tej żywności w ramach rolniczego handlu detalicznego, lub na obszarach powiatów lub miast stanowiących siedzibę wojewody lub sejmiku województwa, sąsiadujących z tym województwem. Co istotne, sprzedaż musi być dokumentowana w sposób umożliwiający określenie ilości zbywanej żywności.
Odpowiednie rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi nakazuje prowadzić wspomnianą ewidencję zaznaczając numer kolejnego wpisu, datę zbycia żywności, a także jej ilość i rodzaj. Dokumentację przechowuje się przez dwa lata, licząc od końca roku kalendarzowego, za który została sporządzona. Wspomniane rozporządzenie określa również maksymalną ilość żywności zbywanej w ramach rolniczego handlu detalicznego.
Sprzedaż nie może odbywać się z udziałem pośrednika. Wyjątkiem jest zbywanie żywności podczas wystaw, festynów, targów lub kiermaszy, organizowanych w celu promocji żywności, w takim wypadku sprzedaż przez pośrednika jest dopuszczalna pod warunkami wskazanymi w art. 44a ust. 1a pkt. 3 ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia.
Zgodnie z nowymi przepisami zniesiony został obowiązek sporządzania i przedkładania powiatowemu lekarzowi weterynarii do zatwierdzenia projektu technologicznego zakładu oraz dopełniania obowiązku informacyjnego dla podmiotów prowadzących sprzedaż bezpośrednią lub działalność marginalną, lokalną i ograniczoną.
W myśl art. 21 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, aby skorzystać ze zwolnień podatkowych przychody z handlu detalicznego nie mogą przekroczyć 40 000 zł rocznie. W razie przekroczenia tej kwoty od nadwyżki będzie trzeba opłacić podatek ryczałtowy w wysokości 2%. Ponadto – produkty z własnej uprawy, hodowli lub chowu, użyte do produkcji danego produktu powinny stanowić co najmniej 50% tego produktu. Przetwarzanie produktów oraz ich sprzedaż nie może odbywać się przy zatrudnieniu osób na podstawie umów o pracę, umów zlecenia, umów o dzieło oraz innych umów o podobnym charakterze, z wyłączeniem przypadków wymienionych w ustawie.
Rolnik, który chce prowadzić wspomnianą sprzedaż swojskich wyrobów do zakładów prowadzących handel detaliczny z przeznaczeniem dla konsumenta finalnego (np. sklepów czy restauracji), musi przekazać tymże placówkom informacje o produkcie w postaci dokumentów towarzyszących produktowi. Szczegółowy ich katalog określają odpowiednie rozporządzenia unijne.
Piotr Włodawiec
Radca prawny
Partner w Makuliński Moczydłowski Rostafiński Włodawiec
Kancelaria Radców Prawnych i Adwokatów Prokurent sp. partnerska
