Pełni Pan funkcję prezesa Spółdzielczej Mleczarni od 2023 roku. Jakie były największe wyzwania na początku objęcia stanowiska? Co Pana wtedy zaskoczyło?
Największym wyzwaniem w 2023 roku był kryzys w branży mleczarskiej. Po rekordowych wynikach w 2022 roku załamanie nastąpiło w tempie niespotykanym od kilkunastu, a może nawet kilkudziesięciu lat. Pracuję w mleczarstwie od 17 lat i nigdy wcześniej nie doświadczyłem tak gwałtownego spadku. Ceny naszych wyrobów spadły o 40-50% w ciągu zaledwie kilku tygodni. Pierwsze półrocze 2023 roku było na tyle trudne, że priorytetem stało się przetrwanie i możliwie jak najłagodniejsze przejście przez kryzys. Oczywiste było, że musimy wyciągnąć z tej lekcji wnioski na przyszłość, by zapewnić dalsze funkcjonowanie spółdzielni. Wiedzieliśmy, że sery dojrzewające pozostaną naszym filarem, jednak konieczne było przeorganizowanie struktury działania, aby lepiej radzić sobie w przyszłości. Dlatego zdecydowaliśmy się na modyfikację strategii.
Jak obecnie wygląda Państwa pozycja na rynku serów dojrzewających?
Jeśli chodzi o rynek serów dojrzewających, wciąż stanowi on największą gałąź naszego biznesu i pozostanie nią jeszcze przez długi czas. Jednocześnie rozwijamy inne obszary, również oparte na mleku, lecz funkcjonujące w innym cyklu niż sery. Mam tu na myśli produkty białe, takie jak twarogi czy napoje fermentowane. To dla nas nowy kierunek, który stopniowo zaczynamy eksplorować. Mamy konkretne plany inwestycyjne związane z tym obszarem naszej strategii.
Macie już 15 lat doświadczenia w eksporcie. Jak z Waszej perspektywy wyglądała ewolucja tego rynku? Jakie sery obecnie najlepiej sprawdzają się pod kątem eksportu – zarówno pod względem popularności, jak i rentowności?
Ze względu na lokalizację naszych zakładów we wschodniej Polsce naturalnym kierunkiem eksportowym od zawsze były dla nas rynki wschodnie. Mimo trwającej wojny Ukraina nadal pozostaje ważnym odbiorcą naszych produktów. Oczywiście sytuacja ekonomiczna wpłynęła na siłę nabywczą konsumentów, dlatego dominują tam sery z segmentu mainstreamowego. Co ciekawe, wojna nie wpłynęła negatywnie na sprzedaż serów długodojrzewających. Często mówi się, że marki premium są odporne na rynkowe wahania – nawet w ekstremalnych warunkach.
Dynamicznie rozwija się także rynek skandynawski, szczególnie w zakresie serów długodojrzewających. Na początku wolumeny były niewielkie, jednak konsekwentna praca sprawiła, że rynek ten nabiera rozpędu i staje się dla nas bardzo atrakcyjnym kierunkiem.
Sery długodojrzewające są dla nas bardziej rentowne, choć wolumenowo nadal dominują produkty mainstreamowe. Mimo to właśnie segment premium uznajemy za najbardziej perspektywiczny w kontekście eksportu.
Według danych Centrum Monitorowania Rynku marki własne odpowiadają już za 57% wartości sprzedaży paczkowanych serów żółtych, a dyskonty generują aż 70% sprzedaży wartościowej. Jak odnajdujecie się w tej rzeczywistości?
Tak, jest to naprawdę odczuwalny trend. Bardzo często – szczególnie w rozmowach z dyskontami – spotykamy się z prośbą o dostarczenie produktu pod marką własną, czyli marką sieci. Oczywiście, budując naszą markę, chcielibyśmy opierać sprzedaż przede wszystkim na niej, ale uznaliśmy, że skoro nasi konsumenci kupują w dyskontach i chętnie sięgają tam po sery, nie możemy się od nich odwrócić.
To, do czego dążymy we współpracy z sieciami, to obecność naszej marki obok marki własnej. Chcemy, by konsument miał wybór. Miejsce na półce jest ograniczone, dlatego często towarzyszy temu negocjacja – jak wygospodarować przestrzeń także dla naszej marki.
Nie wypowiadam się negatywnie o markach własnych, ale dostrzegam istotną różnicę między nimi a markami producentów. Marka własna jest często tworzona pod konkretną potrzebę sklepu. Oczywiście niesie za sobą określony przekaz – głównie do klienta poszukującego atrakcyjnej ceny. Z drugiej strony marka producenta oferuje coś więcej – miejsce pochodzenia, historię, związek z konkretnymi zakładami produkcyjnymi czy firmą. I to daje nam przewagę, szczególnie w eksporcie.
Cała rozmowa dostępna na kanale SpożywczaTV oraz portalu wiadomoscispozywcze.pl
Największym wyzwaniem w 2023 roku był kryzys w branży mleczarskiej. Po rekordowych wynikach w 2022 roku załamanie nastąpiło w tempie niespotykanym od kilkunastu, a może nawet kilkudziesięciu lat. Pracuję w mleczarstwie od 17 lat i nigdy wcześniej nie doświadczyłem tak gwałtownego spadku. Ceny naszych wyrobów spadły o 40-50% w ciągu zaledwie kilku tygodni. Pierwsze półrocze 2023 roku było na tyle trudne, że priorytetem stało się przetrwanie i możliwie jak najłagodniejsze przejście przez kryzys. Oczywiste było, że musimy wyciągnąć z tej lekcji wnioski na przyszłość, by zapewnić dalsze funkcjonowanie spółdzielni. Wiedzieliśmy, że sery dojrzewające pozostaną naszym filarem, jednak konieczne było przeorganizowanie struktury działania, aby lepiej radzić sobie w przyszłości. Dlatego zdecydowaliśmy się na modyfikację strategii.
Jak obecnie wygląda Państwa pozycja na rynku serów dojrzewających?
Jeśli chodzi o rynek serów dojrzewających, wciąż stanowi on największą gałąź naszego biznesu i pozostanie nią jeszcze przez długi czas. Jednocześnie rozwijamy inne obszary, również oparte na mleku, lecz funkcjonujące w innym cyklu niż sery. Mam tu na myśli produkty białe, takie jak twarogi czy napoje fermentowane. To dla nas nowy kierunek, który stopniowo zaczynamy eksplorować. Mamy konkretne plany inwestycyjne związane z tym obszarem naszej strategii.
Macie już 15 lat doświadczenia w eksporcie. Jak z Waszej perspektywy wyglądała ewolucja tego rynku? Jakie sery obecnie najlepiej sprawdzają się pod kątem eksportu – zarówno pod względem popularności, jak i rentowności?
Ze względu na lokalizację naszych zakładów we wschodniej Polsce naturalnym kierunkiem eksportowym od zawsze były dla nas rynki wschodnie. Mimo trwającej wojny Ukraina nadal pozostaje ważnym odbiorcą naszych produktów. Oczywiście sytuacja ekonomiczna wpłynęła na siłę nabywczą konsumentów, dlatego dominują tam sery z segmentu mainstreamowego. Co ciekawe, wojna nie wpłynęła negatywnie na sprzedaż serów długodojrzewających. Często mówi się, że marki premium są odporne na rynkowe wahania – nawet w ekstremalnych warunkach.
Dynamicznie rozwija się także rynek skandynawski, szczególnie w zakresie serów długodojrzewających. Na początku wolumeny były niewielkie, jednak konsekwentna praca sprawiła, że rynek ten nabiera rozpędu i staje się dla nas bardzo atrakcyjnym kierunkiem.
Sery długodojrzewające są dla nas bardziej rentowne, choć wolumenowo nadal dominują produkty mainstreamowe. Mimo to właśnie segment premium uznajemy za najbardziej perspektywiczny w kontekście eksportu.
Według danych Centrum Monitorowania Rynku marki własne odpowiadają już za 57% wartości sprzedaży paczkowanych serów żółtych, a dyskonty generują aż 70% sprzedaży wartościowej. Jak odnajdujecie się w tej rzeczywistości?
Tak, jest to naprawdę odczuwalny trend. Bardzo często – szczególnie w rozmowach z dyskontami – spotykamy się z prośbą o dostarczenie produktu pod marką własną, czyli marką sieci. Oczywiście, budując naszą markę, chcielibyśmy opierać sprzedaż przede wszystkim na niej, ale uznaliśmy, że skoro nasi konsumenci kupują w dyskontach i chętnie sięgają tam po sery, nie możemy się od nich odwrócić.
To, do czego dążymy we współpracy z sieciami, to obecność naszej marki obok marki własnej. Chcemy, by konsument miał wybór. Miejsce na półce jest ograniczone, dlatego często towarzyszy temu negocjacja – jak wygospodarować przestrzeń także dla naszej marki.
Nie wypowiadam się negatywnie o markach własnych, ale dostrzegam istotną różnicę między nimi a markami producentów. Marka własna jest często tworzona pod konkretną potrzebę sklepu. Oczywiście niesie za sobą określony przekaz – głównie do klienta poszukującego atrakcyjnej ceny. Z drugiej strony marka producenta oferuje coś więcej – miejsce pochodzenia, historię, związek z konkretnymi zakładami produkcyjnymi czy firmą. I to daje nam przewagę, szczególnie w eksporcie.
Cała rozmowa dostępna na kanale SpożywczaTV oraz portalu wiadomoscispozywcze.pl
